W najnowszym wykazie leków refundowanych (z października br.), pomimo pozytywnej rekomendacji Agencji Ocen Technologii Medycznych dla utworzenia wspólnej grupy leków, stosowanych w leczeniu, Ministerstwo Zdrowia uwzględniło tylko jeden preparat. Ponadto wprowadzony na listę refundacyjną lek to środek starszej generacji, powodujący szereg skutków ubocznych.
Decyzja Ministerstwa Zdrowia związana z wprowadzeniem na listę refundacyjną tylko jednego preparatu była podyktowana ograniczonym budżetem Narodowego Funduszu Zdrowia oraz wysokimi cenami producentów pozostałych preparatów, które miały być uwzględnione w grupie terapeutycznej.
Decyzja Ministerstwa Zdrowia wydaje się być kontrowersyjna, ponieważ o ile w budżecie NFZ zabrakło środków na sfinansowanie leków stosowanych w leczeniu zespołu pęcherza nadreaktywnego, to znalazły się fundusze na refundację kosztownej terapii cukrzycy z użyciem insulin analogowych. Koszt refundacji tej terapii to wydatek rzędu 450-500 mln zł.
Zapis ten wywołał reakcję Polskiej Konferencji Pracodawców Prywatnych „Lewiatan”, zdaniem której insuliny analogowe stosowane w terapii cukrzycy powinny być refundowane tylko w przypadku chorych, dla których są niezbędne z przyczyn medycznych. Pozostali chorzy mogą korzystać ze standardowych środków terapii – insuliny ludzkiej, które również są refundowane z budżetu państwa. Zdaniem Lewiatana żadne z międzynarodowych towarzystw diabetologicznych nie rekomenduje rutynowego stosowania insulin analogowych w terapii cukrzycy typu 1 i 2.
Ministerstwo Zdrowia umieszczając na wykazie leków refundowanych drogie preparaty stosowane w terapii cukrzycy, jednocześnie ogranicza dostęp do współfinansowania preparatów stosowanych przy innych wskazaniach m.in. zespołu pęcherza nadreaktywnego (OAB). Chorzy cierpiący na OAB obecnie mają mocno ograniczony dostęp do leczenia, brakuje refundacji nowoczesnej terapii farmakologicznych oraz innych metod zalecanych w leczeniu tegoż schorzenia.
Nowy wykaz leków uzupełniony o jeden preparat nie poprawia sytuacji pacjentów z pęcherzem nadreaktywnym – apelują władze Stowarzyszenia Osób z NTM „UroConti”. Terapia farmakologiczna stosowana w leczeniu OAB jest dobierana indywidualnie dla każdego pacjenta – nie ma uniwersalnego leku, który byłby zalecany wszystkim chorym.