Kilka dni temu Ministerstwo Zdrowia przyznało, że w przyszłorocznym budżecie służby zdrowia zabraknie półtora miliarda złotych. Trzeba więc będzie szukać oszczędności – tylko komu zabrać, a komu dać? Wiele wskazuje na to, że dziura budżetowa będzie łatana kosztem osób niepełnosprawnych i przewlekle chorych.
Jacek Paszkiewicz – Prezes Narodowego Funduszu Zdrowia 29 października w wywiadzie dla TVN24 zapowiedział, że oszczędności będą szukane w ograniczeniu dostępu do takich świadczeń jak leczenie uzdrowiskowe i zaopatrzenie w środki pomocnicze i przedmioty ortopedyczne.
Środowiska osób niepełnosprawnych są tymi zapowiedziami bardzo zaniepokojone i z niecierpliwością oczekują prezentacji planu finansowego NFZ na 2010 rok. Czy spełni się zapowiadana czarna wizja? Czy Minister Ewa Kopacz, która wielokrotnie zapewniała, że nie będzie szukała oszczędności wśród pacjentów pokrzywdzonych przez los, skaże setki tysięcy niepełnosprawnych na niepewną wegetację?
Drastyczne zmniejszenie środków przeznaczonych na przedmioty ortopedyczne i środki pomocnicze to tylko jeden z problemów, które czekają niepełnosprawnych i przewlekle chorych w przyszłym roku. Zgodnie z najnowszym zarządzeniem Prezesa NFZ (nr 58/2009 z dn. 29 października 2009) w przyszłym roku wojewódzkie oddziały NFZ w przypadku braku środków finansowych będą mogły tworzyć ewidencję zleceń oczekujących na potwierdzenie. Dotyczy to także środków pomocniczych wydawanych co miesiąc (np. pieluchy dla dorosłych i worki stomijne). Do tej pory zaopatrzenie w produkty wydawane na podstawie karty zaopatrzenia comiesięcznego musiały być realizowane na bieżąco.
Minister Zdrowia odmówiła przyjęcia ostatniej wersji planu finansowego NFZ na rok 2010. Plan ten przewidywał ok. 2,4 mln zł mniej niż w roku bieżącym na zaopatrzenie w przedmioty ortopedyczne i środki pomocnicze.
W tym roku wydatki na leczenie uzdrowiskowe stanowią 1,26%, a środki pomocnicze i przedmioty ortopedyczne – 1,06% całości budżetu NFZ. Łącznie te dwie grupy kosztują budżet NFZ niespełna 1,3 mld zł. Czy zatem zmniejszenie wydatków na te dwie, małe grupy jest w stanie uratować finanse całej opieki zdrowotnej?