W Polsce osoby cierpiące na nietrzymanie moczu (NTM) mają dość ograniczone możliwości terapeutyczne. Obecnie z budżetu państwa finansowane są jedynie chirurgiczne zabiegi na nietrzymanie moczu stosowane w przeważającej mierze u pacjentów z wysiłkowym oraz mieszanym nietrzymaniem moczu oraz wszczepienie zwieracza hydraulicznego dla mężczyzn.
Niestety nie wszyscy chorzy na NTM kwalifikują się do tego typu leczenia. U pacjentów chorych na zespół pęcherza nadreaktywnego (OAB) zaleca się stosowanie farmakoterapii bądź terapię InterStim, opartą na neuromodulacji krzyżowej, metoda ta jest szczególnie zalecana u kobiet z ciężkim OAB.
Niestety obowiązujące w Polsce przepisy nie dają pacjentom możliwości skorzystania z metod dla nich wskazanych. Budżet NFZ nie uwzględnia refundacji leków na NTM czy neuromodulacji. Pacjenci, którzy zdecydują się na leczenie, są zmuszeni sami pokrywać koszty terapii, zdarza się, że na leczenie wyjeżdżają poza granice kraju.
Brak refundacji alternatywnych metod terapii takich jak gimnastyka mięśni Kegla, neuromodulacja krzyżowa czy nowoczesna farmakoterapia powoduje utrudnienia w dostępie do leczenia nietrzymania moczu i dzielenie pacjentów z NTM na lepszych i gorszych.
Dzięki inicjatywom Stowarzyszenia Osób z NTM „UroConti” chorzy cierpiący na nietrzymanie moczu nie pozostają sami. Organizacja od lat postuluje do Ministerstwa Zdrowia o zmianę przepisów regulujących refundację, stara się zwiększyć dostępność do leczenia pacjentom z NTM. Działania organizacji zmierzają do przybliżenia poziomu terapii nietrzymania moczu do standardów, które od lat funkcjonują w innych krajach europejskich.