Pęcherz nadreaktywny (ang. overactive bladder, OAB) to nieprawidłowa reakcja na napełnianie się moczem – sygnały informujące o jego wypełnieniu są zbyt częste i pojawiają się nagle, pod postacią parć naglących, czasami współistniejących z NTM. Występujący dodatkowo częstomocz oraz nykturia składają się na objawy zespołu pęcherza nadreaktywnego (nadaktywnego).
Rozpoznanie pęcherza nadreaktywnego polega na stwierdzeniu w wywiadzie z pacjentem takich objawów jak częstomocz, parcia naglące i NTM oraz na wykluczeniu innych chorób mogących maskować czy naśladować symptomy OAB. Istotnym elementem jest także wypełnienie dzienniczka mikcji i ocena częstotliwości występowania oraz nasilenia parć naglących.
Objawów schorzenia nie da się całkowicie wyleczyć, natomiast warto stosować środki, dzięki którym pacjent będzie mógł przejąć kontrolę nad chorobą. Leczenie farmakologiczne polega przede wszystkim na zwalczaniu skurczów mięśni pęcherza moczowego.
Dodatkowo, zaleca się:
W przypadku wystąpienia dolegliwości związanych z pęcherzem nadreaktywnym, zarówno kobiety jak i mężczyźni często ograniczają lub całkowicie rezygnują ze zbliżeń z partnerem. Decyzja o ograniczeniu lub rezygnacji ze zbliżeń w przypadku wystąpienia schorzenia jakim jest pęcherz nadreaktywny często spowodowana jest spadkiem poczucia własnej wartości i atrakcyjności seksualnej. Sytuacja taka dotyczy zarówno kobiet jak i mężczyzn. Nie warto ukrywać przed partnerem swoich problemów ze zdrowiem, nawet jeśli wydaje nam się, że partner nie zrozumie naszych obaw lub źle je interpretuje.
Mężczyźni, którzy zmagają się z pęcherzem nadreaktywnym mogą prowadzić równie udane życie seksualne, co panowie bez tego typu dolegliwości.. Oprócz rozmowy z partnerką, przed stosunkiem warto ograniczyć picie napojów moczopędnych, takich jak kawa, herbata czy napoje gazowane, a także opróżnić pęcherz. Jednym z dodatkowych elementów mogą być ćwiczenia mięśni dna miednicy, tzw. ćwiczenia Kegla.
Źródło: www.babciapolka.pl