Nietrzymanie moczu to częsta przypadłość kobiet w okresie menopauzy. Wynika ze zmian hormonalnych zachodzących w tym okresie. Problem ten występuje u ponad połowy pań między 45. a 60. rokiem życia. Schorzenie polega na niekontrolowanym popuszczaniu moczu w trakcie wysiłku. Może zdarzyć się również w czasie kichania, śmiechu czy chodzenia. Nietrzymanie moczu to nie tylko problem natury zdrowotnej.
U przekwitających pań występuje najczęściej wysiłkowe nietrzymanie moczu. Mimowolna mikcja następuje wtedy w czasie każdej czynności, która wywołuje wzrost ciśnienia w brzuchu.
Podczas menopauzy następuje zmniejszenie produkcji estrogenów, czyli żeńskich hormonów płciowych. Estrogeny są odpowiedzialne między innymi za utrzymanie właściwej elastyczności mięśni. Ich niedobór ma negatywny wpływ na cały układ moczowo-płciowy kobiet. Mięśnie dna miednicy i cewka moczowa tracą wtedy swoją elastyczność. Mniejsza jest też zawartość kolagenu w obrębie aparatu mięśniowo-więzadłowego, który podtrzymuje narządy miednicy. Także tkanka łączna otaczająca cewkę i pęcherz moczowy ulega zubożeniu. Wszystkie ze zmiany sprawiają, że u przekwitających pań pojawia się problem z nietrzymaniem moczu.
Na jego pojawienie się mają wpływ także inne czynniki. Istotna jest masa ciała, ponieważ chorobie sprzyja otyłość. Także częste zaparcia, liczne ciąże i porody oraz częste infekcje dróg moczowych zwiększają ryzyko rozwoju NTM. Na schorzenie narażone są bardziej panie, w których rodzinie ono występowało. Również przyjmowanie niektórych leków, ciężka praca fizyczna oraz palenie tytoniu mogą predysponować do inkontynencji. Nie bez wpływu są także różne operacje ginekologiczne lub urologiczne. Wszystkie te czynniki w połączeniu z niedoborem estrogenów w okresie klimakterium mogą spowodować wystąpienie nietrzymania moczu.
Nietrzymanie moczu często uznawane jest za naturalną przypadłość wieku dojrzałego. Nic bardziej mylnego – jest to choroba, której można zapobiec. W profilaktyce ważna jest dbałość o zdrowy styl życia. Składa się na niego utrzymywanie właściwej wagi, aktywność fizyczna oraz dieta bogata w błonnik. Warto również już w młodości wykonywać ćwiczenia mięśni Kegla. Trening polega na wykonywaniu kontrolowanych skurczów, które wzmocnią mięśnie i zapobiegną utracie ich elastyczności. Dostępne są także specjalne stożki dopochwowe. Są to ciężarki, które wkłada się do pochwy i utrzymuje w niej samą siłą napięcia mięśni. Ćwiczenia są efektywne pod warunkiem, że wykonujemy je prawidłowo i regularnie.
Dla pań borykających się z tą dolegliwością skuteczna może okazać się hormonalna terapia zastępcza. Ma ona na celu suplementację kobiecych hormonów, aby zahamować zmiany zanikowe w układzie moczowym. Najczęściej stosowane preparaty zawierają estriol, beta-estriol i chroniące przed rakiem endometrium gestageny. Mogą być podawane w formie tabletek, żeli, plastrów, iniekcji lub implantów podskórnych. HTZ jest najskuteczniejsza, gdy rozpocznie się stosowanie jej niskich dawek już w okresie poprzedzającym menopauzę. Zapobiega wtedy przykrym objawom przekwitania oraz następującym po nim chorobom, w tym nietrzymaniu moczu.
Zaawansowane nietrzymanie moczu może wymagać podjęcia przez nas odpowiedniej terapii. Niekiedy znaczną poprawę może przynieść fizjoterapia z wykorzystaniem terapii biofeedback. Pozwala on monitorować pracę mięśni, dzięki czemu pacjentom łatwiej kontrolować ich reakcje. Stosowana jest również stymulacja elektryczna. W jej przebiegu do mięśni dna miednicy wysłane są impulsy elektryczne, które wywołują ich mimowolny skurcz. Niestety, takie metody leczenia nie zawsze są wystarczające. W niektórych przypadkach konieczna jest operacja. Istnieje ponad 100 technik, którymi wykonywane są zabiegi chirurgiczne na NTM. Lekarz dopiera je do pacjentki, uwzględniając jej wiek, styl życia czy stan zdrowia. Leczenie operacyjne jest wyjątkowo skuteczne. Aż 85% pacjentek całkowicie zapomina o chorobie po jego zastosowaniu.
Źródło: www.menopauza.pl