Neuromodulacja krzyżowa jest jedną z terapii wykorzystywanych w leczeniu zespołu pęcherza nadreaktywnego (OAB). Jednak wskazaniami do przeprowadzenia zabiegu może być nie tylko OAB ale również nadreaktywność wypieracza, nietrzymanie moczu z parcia, zespół bolesnej macicy czy zaleganie moczu.
Procedura przeprowadzenia neuromodulacji polega na unerwieniu pęcherza moczowego i/lub zwieracza cewki moczowej poprzez wykorzystanie prądu elektrycznego. Na zabieg ten decydują się najczęściej osoby, wśród których metody zachowawcze oraz leczenie farmakologiczne nie przyniosły zamierzonego efektu w walce z zespołem pęcherza nadreaktywnego. Jest to całkowicie zrozumiałe gdyż w przypadku OAB, skuteczność zabiegu zbadana na podstawie 75 tysięcy wszczepionych neurostymulatorów wynosi 75%.
Należy pamiętać, że jak po większości zabiegów, także po wykonaniu neuromodulacji, istnieje ryzyko wystąpienia komplikacji pooperacyjnych. W tym przypadku powikłania te, to przede wszystkim ból w miejscu założenia elektrody, infekcje oraz złamanie lub przemieszczenie elektrody. Uniknięcie wymienionych powikłań zależy od kilku czynników. Bardzo ważna jest profilaktyka antybakteryjna przed i po zabiegu, jak również edukacja pacjenta w zakresie pracy stymulatora i jego obsługi.
Źródło: Kwartalnik NTM nr 4/2011