W maju br. roku Agencja Oceny Technologii Medycznych (AOTM) wydała pozytywną rekomendację ws. objęcia refundacją produktu leczniczego toksyna botulinowa typu A w ramach programu lekowego „Leczenie neurogennej nadreaktywności wypieracza”. Wskazaniem uprawniającym do korzystania z refundacji jest nietrzymanie moczu u pacjentów dorosłych z nadreaktywnością mięśnia wypieracza pęcherza moczowego o podłożu neurogennym, po stabilnych urazach rdzenia kręgowego poniżej odcinka szyjnego oraz u pacjentów ze stwardnieniem rozsianym.
Osoby cierpiące na zespół pęcherza nadreaktywnego (OAB), u których terapia farmakologiczna nie przyniosła pożądanych efektów, mogą skorzystać z leczenia z użyciem toksyny botulinowej typu A. Badania wskazują, że zastosowanie tej metody znacznie zmniejsza liczbę epizodów nietrzymania moczu, liczbę mikcji w ciągu doby oraz poprawia parametry urodynamiczne u pacjenta.
W chwili obecnej brakuje procedury medycznej przewidzianej konkretnie dla tej substancji, dlatego niektórzy specjaliści stosują ten rodzaj terapii w ramach procedury „wstrzyknięcie leku do ściany pęcherza lub szyi pęcherza” (ICD-9: 57.46). Niestety mimo pozytywnej rekomendacji AOTM oraz wbrew oczekiwaniom pacjentów, Ministerstwo Zdrowia nadal nie zdecydowało się na objęcie refundacją toksyny botulinowej typu A w ramach programu lekowego: „Leczenie neurogennej nadreaktywności wypieracza (ICD-10: N31)”.
Ponadto Rekomendacja AOTM w sprawie objęcia refundacją toksyny botulinowej typu A we wskazaniu nietrzymanie moczu ogranicza grupę osób, które będą mogły skorzystać z tego świadczenia, wyłącznie do osób dorosłych z nadreaktywnością mięśnia wypieracza pęcherza moczowego o podłożu neurogennym, po stabilnych urazach rdzenia kręgowego poniżej odcinka szyjnego oraz do pacjentów ze stwardnieniem rozsianym. Tymczasem organizacje pacjenckie wskazują, że terapia ta powinna być dostępna dla wszystkich pacjentów z nietrzymaniem moczu, u których farmakoterapia okazała się nieskuteczna. Pacjenci podkreślają, że obecnie osoby z najcięższymi postaciami pęcherza nadreaktywnego mają ograniczony dostęp do leczenia, problem ten dotyczy w szczególności kobiet, którym resort zdrowia nie proponuje nic prócz wysokoinwazyjnego leczenia chirurgicznego.
Źródło: Kwartalnik NTM nr 3/2014