W najnowszym numerze Kwartalnika NTM znalazł się artykuł zespołu ekspertów na temat wytycznych w leczeniu zespołu pęcherza nadreaktywnego (OAB).
Wytyczne zespołu ekspertów z dziedziny urologii i ginekologii powstały w związku z pojawieniem się nowych leków stosowanych w terapii pęcherza nadreaktywnego (ang. overactive bladder, OAB). Przy opracowaniu wzięto pod uwagę nie tylko najlepszą aktualną wiedzę medyczną, ale również aktualne uwarunkowania prawne i ekonomiczne w systemie opieki zdrowotnej. Zaproponowany sposób postępowania ma na celu maksymalizację efektu klinicznego, przy jak najlepszym wykorzystaniu dostępnych środków, z uwzględnieniem aspektów farmakoekonomicznych. Istotnie ograniczono dostęp pacjentów do farmakoterapii II rzutu, racjonalizując jej zastosowanie.
Na zespół chorobowy nazywany nadreaktywnością pęcherza moczowego składają się parcia naglące, którym może, ale nie musi towarzyszyć częstomocz, nokturia i nietrzymanie moczu spowodowane parciem naglącym.
U osób z objawami pęcherza nadreaktywnego z epizodami nietrzymania moczu jakość życia jest znacznie niższa niż u osób z innymi przewlekłymi chorobami, takimi jak cukrzyca czy astma.
Pęcherz nadreaktywny to schorzenie, na które składa się szereg objawów klinicznych podawanych przez pacjentów. Objawy te mogą współistnieć ze sobą lub występować pojedynczo, jednak w każdym przypadku konieczne jest pojawienie się parcia naglącego.
Ponieważ objawy są subiektywnymi odczuciami podawanymi przez pacjenta, trzeba je zobiektywizować. Najlepszym narzędziem służącym do tego celu, jest dzienniczek mikcji. Jego czułość w odniesieniu do diagnostyki pęcherza nadreaktywnego wynosi 75 procent, a swoistość 85 procent. Na potrzeby dzienniczka mikcji należy określić następujące parametry: liczbę mikcji w ciągu dnia, liczbę mikcji w nocy, 24-godzinną objętość wydalanego moczu, nocną objętość wydalanego moczu, średnią objętość mikcyjną, całkowitą częstość incydentów nietrzymania moczu (oraz liczbę incydentów nietrzymania moczu wysiłkowego i z parcia) w ciągu 24 godzin, liczbę parć naglących w ciągu 24 godzin oraz ich nasilenie, wskaźnik zużycia wkładek/podpasek na 24 godziny (z podaniem rodzaju – chłonności wkładki). Pacjent powinien prowadzić rejestr przez 3 dni, przy czym jeden z tych dni powinien być wolny od pracy.
Wśród opcji terapeutycznych pęcherza nadreaktywnego mamy zarówno postępowanie behawioralne, leczenie farmakologiczne, jak i leczenie inwazyjne. Zmiana nawyków żywieniowych i stylu życia może w znacznym stopniu złagodzić dolegliwości. Warto więc pamiętać o redukcji masy ciała, rzuceniu palenia, ograniczeniu kofeiny, czy w ogóle spożywania płynów, a także o ćwiczeniach rehabilitacyjnych mięśni dna miednicy.
Więcej: Kwartalnik NTM nr 4/2016