Jak wynika z danych GUS niepełnosprawni nie są gotowi do podjęcia pracy. Brak im pieniędzy na zakup niezbędnego zaopatrzenia w sprzęt ortopedyczny, przez co ich możliwości znalezienia odpowiedniego zatrudnienia są bardzo ograniczone.
Z danych GUS wynika, że ok 82% niepełnosprawnych nie jest w stanie podjąć pracy.
W nawiązaniu do tej sytuacji Koalicja na Rzecz Osób Niepełnosprawnych w dniu 23.07.2012r. zorganizowała konferencję , podczas której przedstawiono m.in. różnice pomiędzy niepełnosprawnymi od urodzenia a osobami, które doznały wypadku w późniejszym okresie życia oraz ich potrzeby.
Skupiając się na sytuacji drugiej grupy osób należy uwzględnić konieczność zastosowania rehabilitacji społecznej, której celem jest samodzielne wypełnianie ról społecznych, pobudzanie aktywności społecznej, zaradności osobistej oraz nauka funkcjonowania w nowej sytuacji. Kolejnym etapem powinna być rehabilitacja zawodowa, której zadaniem jest zdobycie zatrudnienia oraz awans uzyskany przez szkolenia i poradnictwo.
Gwarantem efektywnej aktywizacji zawodowej skutkującej poprawą wskaźnika zatrudnienia niepełnosprawnych jest kompleksowa rehabilitacja obejmująca zarówno rehabilitację społeczną, jak i zawodową.
Indywidualne podejście do wsparcia niepełnosprawnych powinno być inwestycją, z której korzyści będą czerpać zarówno pracodawcy jak i dla pracownicy niepełnosprawni oraz całe społeczeństwo. Prawidłowy podział funduszy dostępnych w ramach PFRON pomiędzy poszczególne samorządy może okazać się skutecznym sposobem na pomoc najbardziej potrzebującym.
Warto wspomnieć o trudnej sytuacji osób z problemem nietrzymania moczu, wśród których znajdują się osoby z orzeczeniem o niepełnosprawności. Z aktualnej sytuacji wynika, że istnieją problemy (m.in. brak środków finansowych) uniemożliwiające dostęp do zaopatrzenia ortopedycznego i pomocniczego.