Układ moczowy kobiety ciężarnej jest szczególnie narażony na występowanie chorób infekcyjnych. Powiększająca się macica może powodować ucisk na moczowody, co utrudnia odpływ moczu z nerek.
Obecnośćrozwijającego się płodu ogranicza, a czasem nawet uniemożliwia wykorzystanie niektórych metod diagnostycznych (na przykład tych z użyciem promieni RTG). Dlatego leczenie problemów urologicznych kobiety ciężarnej wymaga współpracy ginekologa, urologa, a czasami i radiologa.
W prawidłowo funkcjonującym organizmie, drogi moczowe powyżej ujścia zewnętrznego cewki, powinny być jałowe, jednak czasem dochodzi do wnikania drobnoustrojów i namnażania w drogach moczowych, co powoduje stan zapalny. Sama obecność bakterii w układzie moczowym nie zawsze prowadzi do rozwoju stanu zapalnego i objawów choroby. Jeśli nie ma objawów zakażenia, a badania wykazują obecność bakterii, mówi się o bakteriomoczu bezobjawowym.
Przyczyną zakażenia układu moczowego w przytłaczającej większości przypadków (prawie w 90%) jest bakterie.
Kamica dróg moczowych u kobiet ciężarnych stanowi najczęstszą niepołożniczą przyczynę bólów brzucha. Jest wyzwaniem dla lekarza pierwszego kontaktu, położnika i urologa, ponieważ może powodować przedwczesny poród. Kamicy moczowej mogą sprzyjać występujące w ciąży zmiany w układzie moczowym oraz zmiany hormonalne. Do najczęstszych objawów kamicy dróg moczowych zalicza się ból w okolicy lędźwiowej i zapalenie układu moczowego.
Wysiłkowe nietrzymanie mocz, choć powoduje duży niepokój kobiet, tak naprawdę jest zjawiskiem dość częstym i ma dość prostą przyczynę – powiększona macica uciska pęcherz moczowy, powodując jego opróżnianie, a rozluźnione przez hormony i rozciągnięte mięśnie dna miednicy nie są w stanie tego wypływu powstrzymać.
Nietrzymanie moczu u większości kobiet ustępuje samoistnie w ciągu 6 miesięcy po porodzie, kiedy poziom hormonów wraca do normy, a wraz z nim napięcie mięśniowe.
Więcej w najnowszym Kwartalniku NTM.