Ginekolog jest lekarzem specjalistą, który specjalizuje się w profilaktyce i leczeniu schorzeń żeńskiego układu płciowego. Zajmuje się diagnostyką oraz zachowawczymi i operacyjnymi metodami leczenia. Dziedzina ta jest ściśle związana z położnictwem (prowadzenie ciąży, odbieranie porodu) a ponadto w zakres dyscypliny wchodzą również zaburzenia związane z piersiami (badanie piersi powinno być integralną częścią badania ginekologicznego).
U kobiet z problemem nietrzymania moczu istotnym dylematem może być podjęcie decyzji, kto powinien je leczyć – ginekolog czy może urolog? Nie da się na to pytanie udzielić jednoznacznej odpowiedzi. Konieczna jest tutaj wstępna ocena sytuacji i określenie podłoża problemu, które powinny zostać dokonane już na poziomie podstawowej opieki zdrowotnej.
Do kompetencji lekarza ginekologa należy:
Na konsultację ginekologiczną pacjentkę może skierować lekarz POZ. Warto wtedy, w pierwszej kolejności udać się do ginekologa specjalizującego się w obszarze uroginekologii lub placówki specjalizującej się w leczeniu nietrzymania moczu i zatrudniającej takich ginekologów. Optymalne gdy placówka medyczna zatrudnia zarówno wyspecjalizowanych ginekologów jak i urologów rozwijających swoje zainteresowania w obszarze urologii czynnościowej a także fizjoterapeutów uroginekologicznych i proktologów, niezbędnych w przypadku podwójnej inkontynencji. W tym miejscu należy zaznaczyć, że w Polsce nie ma specjalizacji „uroginekologa” choć funkcjonuje ona w wielu krajów albo jako specjalizacja szczegółowa albo jako certyfikowana dziedzina wiedzy. W Polsce są jednak lekarze ginekolodzy specjalizujący się w szeroko pojętej uroginekologii. Jest ich jednak niewielu.
Warto zaznaczyć, iż wiedza na temat diagnostyki i leczenia nietrzymania moczu stale się zwiększa, w związku z czym wymagania wobec zajmujących się tą dolegliwością specjalistów są coraz większe. Ze względu na interdyscyplinarność problemu, nacisk zaczyna być kładziony na tworzenie specjalistycznych zespołów składających się z ginekologów (w przypadku kobiet) i urologów współpracujących z innymi specjalistami (m.in. neurologami, fizjoterapeutami, proktologami, dietetykami, endokrynologami, psychologami czy psychiatrami).
W przypadku poddania się zabiegowi implantacji taśmy (najczęściej TVT lub TOT), które są w Polsce domeną ginekologów, należy dokładnie sprawdzić profil doświadczenia zarówno operatora jak i samego ośrodka. Wiele szpitali zakłada taśmy w niewielkich ilościach rocznie, co automatycznie niesie za sobą większe ryzyko powikłań. Dlatego tak ważna jest dobrze przeprowadzona diagnostyka, gdyż każdy zabieg operacyjny powinien być traktowany jako ostateczność.